Αν και άργησα πάρα πολύ για να παρουσιάσω κι εγώ την δική μου Citroen, νομίζω ήρθε η ώρα να το κάνω. Μέχρι στιγμής έχουμε μαζί 7 μήνες και έχουμε διανύσει περίπου 21000χλμ.
Όπως κάθε Γαλλίδα που σέβεται την προέλευση της, με κέρδισε από την πρώτη στιγμή που κάθισα πίσω από το τιμόνι της. Η άνεση και η ποιότητα κύλισης σε κορυφαία επίπεδα, ενώ δεν καταλάβαινες ότι οδηγούσες ντιζελ σε καμία περίπτωση, καθώς η δουλειά στην ηχομονωση είναι εξαιρετική. Όλα αυτά και σε συνδυασμό πως σεβονταν την τσέπη μου, με οδήγησαν στην απόφαση ότι αυτό θα ήταν το πρώτο μας αυτοκίνητο.!
Μετά από 2 εβδομάδες αναμονής, ήρθε λοιπόν η μεγάλη μέρα της πρώτης συνάντησης . Το ημερολόγιο έγραφε 19.2.2014. Και η ιστορία ξεκινάει... Μπορώ να πω ότι μέχρι να συνηθίσω το εξαιρετικό start-stop, ιδρωνα γιατί δεν καταλάβαινα, χωρίς να κοιτάξω το στροφομετρο, αν το αμάξι έχει πάρει μπροστά! Το κιβώτιο ; Απλά εξαιρετικό, αν και λίγο σκληρό, αλλά γνώριζα πως είναι ακόμα νωρίς και έπρεπε να έχω υπομονή... Το ίδιο και ο κινητήρας. Αθορυβος και με αρκετά αποθέματα ροπής..
Τα χιλιόμετρα άρχισαν να γράφονται σύντομα... Άλλωστε ήταν παραπάνω από απολαυστικό, ενώ δεν προβληματιζε και οικονομικά, μιας και τα κρυφά χαρίσματα φάνηκαν γρήγορα.
22.2.14
Οι διαδρομές μας συνεχιζονταν με ταχύ ρυθμό. Αλλά έμενε μια βασική, για εμένα, εκκρεμότητα. Ο αγιασμός. Και οι πρώτες πόζες στον φακό.
Δεν έχασα ευκαιρία για την πρώτη της βόλτα στο χωριό.
Και επιτέλους βρέθηκε και χρόνος για το πρώτο της πλύσιμο... Δεν θα ξεχάσω το ποσό γυαλιζε!
Στάση για καφέ στο ύψος της Αγίας Πελαγίας κατά την πρώτη εκδρομή. Η Γαλλίδα μπορώ να πω ότι κέρδισε τον σεβασμό όλων των επιβαινοντων, καθώς εκτυλιξε όλα της τα ταλέντα. Ταξίδευε γρήγορα, άνετα και οικονομικά...
Έφτασε κι η ώρα για να φορέσει τα διακριτικά της, αφού δεν ήταν μια απλή Citroën, αλλά μια Citroën της οικογένειας του Greek Citroën Club!
Και καθώς το καλοκαίρι είχε μπει για τα καλά, ανέλαβε την απολαυστική μετακίνηση μας σε κάθε υποχρέωση...
Αλλά και σε κάθε άλλο μέρος, για να ξεφύγουμε από την καθημερινότητα.
Εδώ παρκαρισμένη μετά το τελευταίο μας μπανακι στην παραλία Σεϊτάν Λιμάνι.
Τα χιλιόμετρα έφτασαν αισίως στις 20.000χλμ και έπρεπε να γίνει η δεύτερη αλλαγή λαδιών. Αυτή τη φορά όμως είχε κάτι διαφορετικό το "μενού"
Λάδια Gulf 5w-30 ειδικά για το αμαξακι μας, που μας έστειλε ο Μάνθος!!
Μ' αυτά και με άλλα πολλά που πραγματικά θέλουν πολύ χρόνο για να περιγραφούν, φτάσαμε μέχρι σήμερα. 7 μήνες και 21.000 υπέροχα χιλιόμετρα, που δεν έχουν κοστίσει παραπάνω από 1100€ σε καύσιμο και 160€ σε συντήρηση... Αλλά κυρίως μου έχουν αφήσει μια γλυκιά αίσθηση νοσταλγίας από όλα εκείνα τα πανέμορφα μέρη στα οποία η "Bianca" μας, μας ταξίδεψε...
Παρόλα αυτά, αν πω ότι έχει περάσει ο πρώτος καιρός του ενθουσιασμού, θα πω ψέματα.. Γιατί δεν υπάρχει μέρα που να μην αδυμονώ να μπω να την οδηγήσω και ασφαλώς δεν υπάρχει μέρα που να βαριέμαι να το κάνω... Γιατί είναι απλά: Υ Π Ε Ρ Ο Χ Η ! ! !
Τέλος, θα ήταν μεγάλο λάθος αν παρελειπα το γεγονός ότι, αυτό το αυτοκίνητο στάθηκε η αφορμή για μένα για να γνωρίσω την υπέροχη παρέα του Greek Citroën Club, που αποτελείται από ανθρώπους που έχουν κάθε διάθεση για τα πάντα. Είστε εκπληκτικοί παιδιά και μπράβο σας για όλα!