……ο απολογισμόςΘα ήθελα να γράψω μερικά πράγματα για το συγκεκριμένο αυτοκίνητο και τη σχέση μου μαζί του. Το πιο πιθανό είναι να μην ενδιαφέρουν κανέναν, αλλά εγώ θέλω να το κάνω…
Η αγορά της έγινε τον Απρίλιο του 2009. Αν και είχα στην κατοχή μου μια ολόφρεσκη μαύρη C4 1.4 VTRS, δεκατριών μηνών και με μόλις 16000χλμ, θέλοντας να πάρω μια γεύση από τους πολλά υποσχόμενους τότε THP αποφάσισα να κάνω ένα test drive. Πήγα στην αντιπροσωπία της Πάτρας με ραντεβού, έκανα το test drive και 10 μέρες αργότερα επέστρεψα πίσω την VTRS και πήρα στα χέρια μου τη νέα. Φρέσκια, ανατομικά σχεδόν ιδία με τη προηγούμενη αλλά με πιο ποιοτικά υλικά και σίγουρα με περισσότερη ψυχή. Η βασική σχεδιαστική αλλαγή στον εμπρός προφυλακτήρα με ξένισε λιγάκι (προτιμούσα την πινακίδα χαμηλά) καθώς επίσης και οι ζάντες. Σιγά σιγά βέβαια τις ερωτεύτηκα. Η έκδοση VTS είχε τα πάντα. (εκτός από το navi και τα BiXenon που σαν άπληστος τα ήθελα).
Οπό συμπεριφορά και δύναμη στο δρόμο για μένα και τον τρόπο που οδηγώ με κάλυψε στο 100 %. Ποτέ μου δε ζήτησα κάτι περισσότερο.
Οδήγησα μαζί της 77420 χιλιόμετρα και επισκέφτηκα μαζί της όλες τις πρωτεύουσες των ελληνικών νομών (εκτός από τη θράκη), όλα τα νησιά του Ιονίου, την Κρήτη (2 φορες) και μερικά από τα νησιά του Αιγίου.
Εκτός συνόρων πάτησε Ιταλία, Σκόπια, Σερβία, Ρουμανία και Βουλγαρία (η δεύτερη φορά στη Βουλγαρία ήταν η φαρμακερή)
Το 80% των χιλιομέτρων ήταν σε εθνική ή επαρχιακή οδό. Ένα 20% μόνο εντός πόλης. Η κατανάλωση εντός πόλης θεωρώ ότι ήταν αρκετά υψηλή και για το λόγο αυτό χρησιμοποιούσα σχεδόν πάντα τη μηχανή μου
Την κράτησα στην κατοχή μου 2744 ημέρες και σύμφωνα με τους υπολογισμούς μου, μου κόστισε σαν αξία αγοράς 7,5 ευρώ την ημέρα
Η συντήρησή της έγινε by the book στην Αντιπροσωπία Γιαννάτος. Έκανα στο σύνολο 5 αλλαγές λαδιών, ένα μικρό και ένα μεγάλο σέρβις.
Τα μικροπροβλήματα που αντιμετώπισα ήταν τα εξής
Διαρροή στο μαρκούτσι του συμπλέκτη
Το κλασικό κροτάλισμα (χρονισμός εντός εγγύησης)
Διαρροή στο σωληνάκι λαδιού που πάει στην τουρμπίνα (2 φορές αλλαγή με πολύ μικρό κόστος επισκευής)
Σε κάθε αλλαγή λαδιών 4,5lt έμενε ένα 0,5lt το οποίο πρόσθετα μετά από πέντε χιλιάδες χλμ. Άρα λογικά με τη χρήση που έκανα είχα μια κατανάλωση λαδιού 1lt ανα 10000χλμ, την οποία θεωρώ λογική. Μετά τις 60K η κατανάλωση αυξήθηκε λιγάκι πράγμα που με στενοχωρούσε, αλλά ο Μάνθος έδωσε τη λύση με τα YACCO. Τρομερή αλλαγή. Μετά από 77500 χιλιόμετρα δεν είχε κάψει παραπάνω από 200ml στο δείκτη και ήχος του μοτέρ ήταν πιο βελούδινος.
Το ποιοτικό αλλά συντηρητικό του εσωτερικό αν και υστερούσε σε ομορφιά από αρκετά άλλα μοντέλα δεν έτριξε ΠΟΤΕ. Ό μόνος ενοχλητικός ήχος ήταν από τα μισάνοιχτα τζάμια, το μπρελόκ που χτυπούσε στα πλαστικά και τα κέρματα….
Η αλήθεια είναι ότι αρκετές φορές σκέφτηκα να το πουλήσω. Οι ανάγκες και οι απαιτήσεις για το αυτοκίνητο αλλάζουν. Λυπόμουν πολύ να τη βλέπω τον περισσότερο καιρό παρκαρισμένη. Από την άλλη κάθε φορά που κατέβαινα στην αυλή τη χάζευα λες και την αγόρασα χθες. Και κάθε φορά που γυρνούσα από ταξίδι ή έστω μικρή βόλτα σκεπτόμουν ότι είναι τέλειο και δε θα γεράσει ποτέ. Το σχήμα της νομίζω θα μείνει αξεπέραστο.
Λίγα λόγια για το ατύχημα….Αποφασίσαμε να κάνουμε ένα ταξίδι αστραπή μέχρι τη Σόφια της Βουλγαρίας. Εγώ ψοφάω για χιλιόμετρα αλλά δε μπορώ να οδηγώ τη νύχτα. Με κουράζουν τα φώτα των απέναντι και δε μπορώ να απολαύσω το τοπίο.
Τελικά ξεκινήσαμε τρία άτομα την Πέμπτη 27/10 (ημέρα των γενεθλίων μου) κατά τις 23:00 μετά από τη δουλεία. Είχα δουλέψει ήδη 13 ώρες. Φτάσαμε στη Σόφια 8:00 το πρωί της επομένης. Μοιραστήκαμε την οδήγηση και οι τρις. Επειδή προέκυψε κάποιο θέμα στη Πάτρα τους ενός φίλου που είναι και κουμπάρος μου, έπρεπε να επιστρέψουμε το vνωρίτερο δυνατό. Αν και είχαμε σκοπό να ξεκινήσουμε το πρωί της Κυριακής τελικά ξεκινήσαμε τη Παρασκευή το απόγευμα. Οδήγησα από τη Σόφια μέχρι τα Γιάννενα με 2 πεντάλεπτες στάσεις για τσιγάρο. Οι συνεπιβάτες μου κοιμόντουσαν σε όλη τη διαδρομή. Στα Γιάννενα κοιμήθηκα και εγώ για μιάμιση ώρα περίπου. Πήρα καφέ και συνέχισα. Λίγο πρίν την Άρτα αλλάξαμε θέσεις και μπήκα στη θέση του συνοδηγού. 10 χιλιόμετρα αργότερα το αμάξι σερνόταν στο πλάι. Ευτυχώς οι δύο φίλοι μου δεν είχαν ούτε μία γρατζουνιά. Εγώ μόνο είχα ένα έγκαυμα και ένα βαθύ σκίσιμο στον δεξί αγκώνα και μια πρησμένη μύτη. Ο αερόσακος έσπασε τα γυαλιά μου. Η C4 μας έσωσε τη ζωή κυριολεκτικά.
Έχουν περάσει 2 μήνες και ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω ότι το συγκεκριμένο αυτοκίνητο είχε αυτή την κατάληξη. Η στεναχώρια μου είναι μεγάλη. Όχι τόσο για το οικονομικό μέρος της υπόθεσης, όσο για το ότι καταστράφηκε ένα τέτοιο αυτοκίνητο.
Καταλαβαίνω ότι αυτά που γράφω δεν έχουν την πιο σωστή σειρά αλλά δεν έχω την υπομονή να σκεφτώ. Θέλω να γράψω άλλα χίλια πράγματα αλλά….. έχω ήδη δακρύσει…..
Έχω ήδη γράψει 2000χλμ με το νέο αυτοκίνητο το οποίο παρέλαβα 9/12. Καλό και όμορφο είναι αλλά δεν μπορώ να το ευχαριστηθώ. Μάλλον θα μου πάρει λίγο καιρό…….
https://www.youtube.com/watch?v=_sewPJDtquo&t=63s