Μετά από αρκετό καιρό και πίεση τελικά το παραδέχτηκε. Εγώ κοιμόμουν έτσι κι αλλιώς. Πάλι καλά δηλαδή. Αν ήμουν ξύπνιος νομίζω πως δε θα μπορούσα να ξαναμπώ σε αυτοκίνητο

Αν δεν κοιμόσουν θα το είχες ίσως προλάβει, αλλά εσύ να
είσαι καλά και τίποτα άλλο

Φίλε Αντώνη, δεν υπάρχουν "αν" σε αυτά τα πράγματα. Εγώ σε παρόμοια περίπτωση, πριν 3 χρόνια και 10 μέρες "αν" δεν είχα δεχτεί να κεραστώ ένα γλυκό από τον γείτονα την ώρα που έφευγα για να πάω κάπου με το sh150, δε θα είχα πετύχει ποτέ το αγροτικό που με χτύπησε... Όμως συνέβει! Ομολογώ βέβαια ότι αυτό με βασάνιζε λιγάκι. Ωστόσο, γρήγορα κατάλαβα πως εκείνο που είναι να γίνει θα γίνει και στο χέρι μας είναι να το γυρίσουμε υπέρ μας. Όταν δε χάνεται ζωή, όλα τα άλλα βρίσκονται.

Δε σου κρύβω Τίμο, πως κι εγώ επειδή τότε το Honda μου, που μάλιστα ήταν μόλις 3 μηνών, το λάτρευα πραγματικά.. Με πόνεσε πολύ όταν καταστράφηκε στο τροχαίο. Ακόμα και σήμερα όταν βλέπω ίδιο, μου ξυπνάει κάποια ανάμεικτα συναισθήματα μέσα μου. Και παρόλο που έχω ένα sh150 πάλι (αλλά μοντέλο του 2011- καμία σχέση), δεν έχω την όρεξη να το δω όπως το πρώτο, που το γούσταρα πραγματικά και με πείραξε η κατάληξή του. Δεν έχω την όρεξη, γιατί αντικειμενικά δεν είναι κάτι καλύτερο από αυτό που έχασα.

Βέβαια, είπαμε, "ο έρωτας με έρωτα περνάει". Ήταν ο λόγος που πήρα την επίσης αξιολάτρευτη Γαλλίδα μου (που εύχομαι να μην έχει την ίδια τύχη με το τζαπάνι) και που ακόμη, γνώρισα την υπέροχη παρέα σας εδώ. Άρα πάντα μέσα σε κάτι κακό, υπάρχουν και ψίγματα καλού. Συνεχίζουμε, γιατί τα καλύτερα πάντα έρχονται και όλα κάτι μας μαθαίνουν. Εγώ πχ, έμαθα (το λες και απέκτησα φοβία) να μη προσπερνάω αυτοκίνητα μέσα στην πόλη.

Εύχομαι γρήγορα να πας σε κάτι καλύτερο και όλο αυτο να είναι κάτι που θα αποτελεί απλά μια κακή ανάμνηση.

Τίμο πολύ όμορφη περιγραφή. Το καλό είναι ότι είσαι όχι μόνο σε θέση να γράφεις αλλά και να συνεχίσεις κανονικότατα την ζωή σου και εσύ και οι φίλοι σου. Προσπαθείς να το ξεπεράσεις και συνεχίζεις.. Εσύ να είσαι γερός και δυνατός και ποτέ ξανά άσχημη εμπειρία.

Ήταν η κακή η στιγμή Τίμο. Ό,τι και να πούμε, αυτό που έγινε, έγινε.
Νομίζω το να κοιμάσαι και να ξυπνάς τόσο βίαια, μέσα σε στιγμή που εξελίσσεται το ατύχημα είναι ακόμα πιο περίεργο από το να είσαι ξύπνιος και να βιώνεις το ατύχημα.

Πάντως, εφόσον ήσασταν τρεις, οι δύο έπρεπε να'ναι ξύπνιοι και να λένε καμία χαζομάρα μεταξύ τους. Το ίδιο κάνω με την παρέα μου όταν γυρνάμε πρωί από διασκέδαση και έχουμε να γράψουμε χιλιόμετρα...

Τίμο μεγιά ρε φίλε.
Τι να καταλάβεις εσύ ρε,πλάκα μας κάνεις?
Πετάς χωρίς μηχανή και σκιάχτηκες απο το τουτού?
ΓΣΑ και προχώρα.

Αυτό είναι συμβουλή για όσους ταξιδεύουν περίεργες ώρες και κουρασμένοι. Ή τουλάχιστον μουσική σε ικανοποιητική ένταση.

Η μουσική σε κουράζει και στο τέλος, σε υπνωτίζει κιόλας. Πόσοι κοιμάστε στον καναπέ και ακόμα η τηλεόραση παίζει;

Παράθυρο αν το επιτρέπει ο καιρός, τσίχλα οπωσδήποτε, και όχι ζέστη στην καμπίνα.

Ούτε μουσική, ούτε παράθυρο, ούτε κουβέντα σε σώζει όταν τελειώνει η μπαταρία του εγκεφάλου.

Λόγω του ότι για 3 χρόνια εμένα 70χλμ από τη δουλειά, τα έχω δει όλα στο εκρηκτικό κοκτειλ νυστα/κουραση+ οδήγηση.

Τίποτα δεν είναι καλύτερο από το να βγεις σε μια άκρη και να κοιμηθείς. Αν δεν είναι εφικτό, λόγω επικινδυνότητας της περιοχής, τότε καλή δουλειά κάνουν τα σνακ, πατατάκια κλπ. Κάτι να μασουλας. Επίσης στον περιορισμό της κούρασης συμβάλλει το black panel, ή τουλάχιστον η ελάττωση της έντασης του φωτισμού. Και ποτε μα ποτε μα ποτέ, αν νιώθεις εξαντλημένος, μη πεις "ελα λίγο ακόμη κι έφτασα". Δεν ξέρω πόσοι από εδώ το έχετε ζήσει, αλλά είναι σα να κοιμάσαι με ανοιχτά τα μάτια. Δε το πίστευα μέχρι που με έπιασα να κινούμαι στα όρια της λωρίδας πάνω σε στροφή..! Και αρκετές ακόμη φορές. Ακόμη περισσότερες σταματούσα στην άκρη για ένα 5-λεπτό power nap..

Συμφωνώ με τον λεβέντη απο την Κρήτη και σαν πρεσβύτερος να συμπληρώσω το θέμα ρυθμός.
Κρατήστε τον,γιατί σας κρατάει σε εγρήγορση.

Εγω που κραταω ρυθμο για να ειμαι παντα σε εγρηγορση..με λενε Τεντυ-μποι..
Υγ. Για να το διακομοδησω και λιγο..συγχωρεστε με..

Ειδικά κανένα μπασιμο που μπορεί να σε κάνει να χεστεις, γλιτωνοντας παρατριχα, θα ανεβάσει την αδρεναλίνη και η όρεξη για ύπνο θα πάει περίπατο. :thump

Όταν έχεις φτάσει σε οριακό επίπεδο έχεις απόλυτο δίκιο. Δε σε σώζει τίποτα εκτός από τον ύπνο. Το έπαθε ο πατέρας μου όταν πέθαινε η μητέρα του. Επί δύο μέρες ήταν άυπνος και πήγαινε από νοσοκομείο στη δουλειά και πάλι πίσω. Την τρίτη μέρα όταν είχε πεθάνει η γιαγιά μου γυρίζοντας από τη δουλειά κάρφωσε την Χsara στο πεζοδρόμιο-κράσπεδο της Αττικής οδού με περίπου 60 χιλιόμετρα. Ευτυχώς είχε συνειδητοποιήσει οτι ήταν κουρασμένος οπότε είχε πιάσει την δεξιά λωρίδα και πήγαινε αργά. Πάλι καλά που δεν έπεσε στη διχάλα κάποιας εξόδου. Ο απολογισμός ήταν ευτυχώς μόνο ένα σπασμένο τάσι και μια χτυπημένη στο χείλος ζάντα που φτιάχτηκε με ελάχιστο κόστος.

Εμένα η σωστή μουσική όχι μόνο δε με κοιμίζει αλλά αντιθέτως μου δημιουργεί μια ευχάριστη διάθεση και υπερένταση...

Sepultura ή DRI μαγκες, βλεφαρο καγκελο.

Στάλθηκε απο το LG-V10 H960 μου

Που τους θυμήθηκες.....!!

From Inside C4 White Airbus