Τρίτη 15 Δεκεμβρίου 2015. Χτυπά το κινητό τηλέφωνό μου. Στην άλλη άκρη ο GeZ με την φωνούλα του: "Ρε ξύπνα επιτέλους!
Άργησες.
Έλα και έχουμε δουλειές να κάνουμε...
"
Σηκώνομαι και εγώ, παίρνω την αμαξάρα του πατέρα
και καταφθάνω με τις τσίμπλες στα Μέγαρα. Με υποδέχεται ο Γεώργιος, με ανοιχτές αγκάλες, χωρίς καφέ να ξυπνήσουμε κι όλας...
και ξεκινήσαμε την περιπέτειά μας.
Μετά από λίγα λεπτά είχαμε φτάσει στην "γιάφκα".
Εκεί....ξύπνησαν αναμνήσεις...
21 περίπου μήνες ακινησίας, είχαν δείξει την επίδρασή τους....
: Εμφανή τα σημάδια του χρόνου, έδειξαν κόπωση σε διάφορα σημεία, και κυρίως στις επιστροφές της και τα ελαστικά της, πράγματα τα οποία πλέον έχουν κλείσει σχεδόν 11 χρόνια πάνω της (είχαν αλλαχτεί χταπόδια και ελαστικά το 2005).
Ελέγχθηκαν λάδια (τα οποία παραδόξως είχαν απίστευτα καλή υφή και χρώμα), νερό ψυγείου, που απλά συμπληρώθηκε περίπου μισό λίτρο, εξαιτίας μιας μικροδιαρροής από τα o-ring στον θερμοστάτη, όταν είναι κρύος ο κινητήρας. Λάδια ανάρτησης δεν υπήρχαν καν...
εξαιτίας της κομμένης κεντρικής επιστροφής του συσσωρευτή, στην πολλαπλή ένωση κοντά στο δοχείο LHM. Κι όμως. Με προσθήκες για ένωση ελαστικών σωληνώσεων, η κεντρική επιστροφή της ανάρτησης δεν χάνει πλέον ούτε σταγόνα. Συμπληρώθηκε λάδι στο δοχείο σε ικανή ποσότητα ώστε να είναι κινήσιμο.
Επίσης, αγοράσθηκαν περίπου 7 λίτρα βενζίνης, τα οποία μπήκαν στο ντεπόζιτο κανονικότατα και με την βοήθεια μιας μπαταρίας, το κοιμισμένο τέρας....ξύπνησε.
Επισκέφθηκε το κοντινό βενζινάδικο με οδηγό τον GeZ για συμπλήρωμα αέρα στα ελαστικά του και πήγε για ένα καλό εξωτερικό (προς το παρών) μπανάκι, για να ξανανιώσει λίγο.
Παραδόξως μετά από πάνω από 2 ώρες ακινησίας, η γριά ήταν καλοστεκούμενη, χωρίς να χάσει ύψος (δεν με είχε συνηθίσει σε τέτοια συμπεριφορά...
.
Ο GeZ ήταν με το χαμόγελο της
στο πρόσωπό του σε΄όλες τις διαδρομές που χρειάστηκε η γριά.
Εδώ κάνει παρέα με το "μικρό"
που ήταν πιστό σε ότι και αν του ζήτησα εκείνη την ημέρα (και το πορτμπαγκάζ γεμάτο υλικά και εργαλεία για παν ενδεχόμενο).
Και σιγά σιγά, όταν άρχισε να βραδιάζει, πήγε να κοιμηθεί ήσυχη ήσυχη, για λίγο καιρό ακόμα, μέχρι την επόμενη φορά που θα την επισκεφθούμε.