Περιπέτεια στην Σπάρτη (από πολλαπλασιαστή?)
Δημοσιεύτηκε: Κυρ 02 Νοέμ 2008, 20:54
Το Σάββατο το μεσημέρι ξεκίνησα με την Τερέζα και τα δύο πιτσιρίκια (20 μηνών δίδυμα) για Γύθειο. Ήθελα να συμπληρώσω τα 1000χλμ μετά την ανακατασκευή για να γυρίσω στον Καρυάδη την Δευτέρα για τις ρυθμίσεις και την αλλαγή λαδιών πριν αρχίσω τα μαζέματα στο εσωτερικό του αυτοκινήτου και κατόπιν φανοποιεία και βαφές.
Η Τερέζα πριν αρχίσουμε το ταξίδι μουρμούριζε κάνοντας αρνητικά σχόλια αλλά δεν έδωσα σημασία. Το ταξίδι σε γενικές γραμμές ήταν καλό. Η οδική συμπεριφορά της GSA άψογη, το ίδιο και η κατανάλωση και τα φρένα. Ο θόρυβος όμως ήταν δυνατός από το μοτεράκι που τραβούσε ωστόσο με αξιοπρέπεια την οικογένεια και τα μπαγκάζια της στο άνετο πορτ-παγκάζ.
Και ενώ πλησιάζαμε στην Σπάρτη σε μια ανηφορική στροφή και χωρίς καμία προειδοποίηση το μοτεράκι έσβησε…έτσι απλά. Η ώρα 16.00 και εγώ πανικόβλητος σταματώ στην δεξιά πλευρά του δρόμου. Πάλι καλά που πρόλαβα να μπω σε ένα μικρό χωριό με καμιά εικοσαριά σπίτια. 200 μέτρα πιο πρίν και θα ήμουν στην μέση του πουθενά. Σπρώχνω το αυτοκίνητο σε ένα πλάτωμα και σταματώ έναν αγρότη σε ένα φορτηγάκι ζητώντας βοήθεια. Κανένας από τους δυό μας δεν έχει τεχνικές γνώσεις για διάγνωση ή λύση και το δένουμε πίσω από το αγροτικό για αν μας κατεβάσει στην Σπάρτη. Η ώρα περνά και οι μπέμπηδες θέλουν μαμ, κοκο, και νάνι σε τακτά χρονικά διαστήματα. Η ρυμούλκηση επεισοδιακή καθώς το σχοινί κοντό και εγώ συνέχεια στο φρένο για μην πέσω πάνω στο αγροτικό. Λίγο πριν μπούμε Σπάρτη χάνω τα φρένα, προσπαθώ να του κορνάρω αλλά τα αλαρμ είχαν ρίξει την μπαταρία. Βγάζω το κεφάλι από το παράθυρο και ουρλιάζω να σταματήσει με το δεξι χέρι στο χειρόφρενο. Καταφέρνουμε να σταματήσουμε χωρίς σύγκρουση με το χέρι μου παγωμένο στο χειρόφρενο, το αυτοκίνητο να μυρίζει καμένο και την υπόλοιπη οικογένεια σε κατάσταση πανικού…Βγαίνω έξω και βλέπω ότι το αυτοκίνητο είχε καθίσει, λογικό σκέφτηκα με το μοτέρ σβηστό. Βγάζουμε το αυτοκίνητο από τον δρόμο και κατεβαίνω με το αγροτικό στην Σπάρτη για γερανό….κοντεύει να βραδιάσει. Επιστρέφω στο αυτοκίνητο και ανοίγω το καπό. Του λέω πως αν το σπρώξω παίρνει μπρος αλλά σβήνει μόλις αφήσω το γκάζι. Δοκιμάζουμε και μαζί και πάλι τα ίδια. Τσεκάρει καρμπυρατέρ όλα καλά. Ελέγχει καλώδια, μπουζί και φτάνει στον πολλαπλασιαστή όπου διαπιστώνει ότι δεν φέρνει ρεύμα. Τον βγάζει και ψάχνουμε για ανταλλακτικό σε ένα κοντινό μαγαζί. Είναι Σάββατο βράδυ κι όλα κλειστά…Ρυμουλκούμε το αυτοκίνητο μέσα στην Σπάρτη και το αφήνουμε έξω από το συνεργείο της Citroen. Του δίνω τα κλειδιά και κανονίζουμε να μιλήσουμε την Δευτέρα όταν το αυτοκίνητο είναι έτοιμο για να το ανεβάσω Αθήνα…Συνεχίσαμε το ταξίδι στο Γύθειο με ταξί αλλά η συνέχεια δεν έχει ενδιαφέρον.
Δυστυχώς η αξιοπιστία στο αυτοκίνητο (που μέχρι τώρα έχει φτάσει τα 4000 ευρώ) άρχισε να χάνεται, τουλάχιστον για διαδρομές εκτός πόλης. Έχω την εντύπωση ότι η βλάβη, (όποια και να ήταν) δεν είναι σοβαρή. Προσωπικά μου έδωσε την εντύπωση τροφοδοσίας και όχι ηλεκτρολογικού προβλήματος αλλά όπως είπα και νωρίτερα δεν έχω τις απαιτούμενες γνώσεις για διάγνωση του προβλήματος πόσο μάλιστα για την επισκευή του στην άκρη του δρόμου και μάλιστα με μικρούς συνεπιβάτες που δεν είναι σε θέση να εκτιμήσουν την περιπέτεια που ακολουθεί ένα χαλασμένο αυτοκίνητο….Το μέλλον διαγράφεται σκοτεινό για την GSA μου…Περιττό να αναφέρω τα σχόλια και τις διαθέσεις της υπόλοιπης οικογένειας….
Αύριο θα έχω νεώτερα, μέχρι τότε περιμένω τα σχόλια και τις σέψεις σας
Φιλικά
Σταύρος ΄84 GSA 1.1L
Η Τερέζα πριν αρχίσουμε το ταξίδι μουρμούριζε κάνοντας αρνητικά σχόλια αλλά δεν έδωσα σημασία. Το ταξίδι σε γενικές γραμμές ήταν καλό. Η οδική συμπεριφορά της GSA άψογη, το ίδιο και η κατανάλωση και τα φρένα. Ο θόρυβος όμως ήταν δυνατός από το μοτεράκι που τραβούσε ωστόσο με αξιοπρέπεια την οικογένεια και τα μπαγκάζια της στο άνετο πορτ-παγκάζ.
Και ενώ πλησιάζαμε στην Σπάρτη σε μια ανηφορική στροφή και χωρίς καμία προειδοποίηση το μοτεράκι έσβησε…έτσι απλά. Η ώρα 16.00 και εγώ πανικόβλητος σταματώ στην δεξιά πλευρά του δρόμου. Πάλι καλά που πρόλαβα να μπω σε ένα μικρό χωριό με καμιά εικοσαριά σπίτια. 200 μέτρα πιο πρίν και θα ήμουν στην μέση του πουθενά. Σπρώχνω το αυτοκίνητο σε ένα πλάτωμα και σταματώ έναν αγρότη σε ένα φορτηγάκι ζητώντας βοήθεια. Κανένας από τους δυό μας δεν έχει τεχνικές γνώσεις για διάγνωση ή λύση και το δένουμε πίσω από το αγροτικό για αν μας κατεβάσει στην Σπάρτη. Η ώρα περνά και οι μπέμπηδες θέλουν μαμ, κοκο, και νάνι σε τακτά χρονικά διαστήματα. Η ρυμούλκηση επεισοδιακή καθώς το σχοινί κοντό και εγώ συνέχεια στο φρένο για μην πέσω πάνω στο αγροτικό. Λίγο πριν μπούμε Σπάρτη χάνω τα φρένα, προσπαθώ να του κορνάρω αλλά τα αλαρμ είχαν ρίξει την μπαταρία. Βγάζω το κεφάλι από το παράθυρο και ουρλιάζω να σταματήσει με το δεξι χέρι στο χειρόφρενο. Καταφέρνουμε να σταματήσουμε χωρίς σύγκρουση με το χέρι μου παγωμένο στο χειρόφρενο, το αυτοκίνητο να μυρίζει καμένο και την υπόλοιπη οικογένεια σε κατάσταση πανικού…Βγαίνω έξω και βλέπω ότι το αυτοκίνητο είχε καθίσει, λογικό σκέφτηκα με το μοτέρ σβηστό. Βγάζουμε το αυτοκίνητο από τον δρόμο και κατεβαίνω με το αγροτικό στην Σπάρτη για γερανό….κοντεύει να βραδιάσει. Επιστρέφω στο αυτοκίνητο και ανοίγω το καπό. Του λέω πως αν το σπρώξω παίρνει μπρος αλλά σβήνει μόλις αφήσω το γκάζι. Δοκιμάζουμε και μαζί και πάλι τα ίδια. Τσεκάρει καρμπυρατέρ όλα καλά. Ελέγχει καλώδια, μπουζί και φτάνει στον πολλαπλασιαστή όπου διαπιστώνει ότι δεν φέρνει ρεύμα. Τον βγάζει και ψάχνουμε για ανταλλακτικό σε ένα κοντινό μαγαζί. Είναι Σάββατο βράδυ κι όλα κλειστά…Ρυμουλκούμε το αυτοκίνητο μέσα στην Σπάρτη και το αφήνουμε έξω από το συνεργείο της Citroen. Του δίνω τα κλειδιά και κανονίζουμε να μιλήσουμε την Δευτέρα όταν το αυτοκίνητο είναι έτοιμο για να το ανεβάσω Αθήνα…Συνεχίσαμε το ταξίδι στο Γύθειο με ταξί αλλά η συνέχεια δεν έχει ενδιαφέρον.
Δυστυχώς η αξιοπιστία στο αυτοκίνητο (που μέχρι τώρα έχει φτάσει τα 4000 ευρώ) άρχισε να χάνεται, τουλάχιστον για διαδρομές εκτός πόλης. Έχω την εντύπωση ότι η βλάβη, (όποια και να ήταν) δεν είναι σοβαρή. Προσωπικά μου έδωσε την εντύπωση τροφοδοσίας και όχι ηλεκτρολογικού προβλήματος αλλά όπως είπα και νωρίτερα δεν έχω τις απαιτούμενες γνώσεις για διάγνωση του προβλήματος πόσο μάλιστα για την επισκευή του στην άκρη του δρόμου και μάλιστα με μικρούς συνεπιβάτες που δεν είναι σε θέση να εκτιμήσουν την περιπέτεια που ακολουθεί ένα χαλασμένο αυτοκίνητο….Το μέλλον διαγράφεται σκοτεινό για την GSA μου…Περιττό να αναφέρω τα σχόλια και τις διαθέσεις της υπόλοιπης οικογένειας….
Αύριο θα έχω νεώτερα, μέχρι τότε περιμένω τα σχόλια και τις σέψεις σας
Φιλικά
Σταύρος ΄84 GSA 1.1L