Εδω θα βαζουμε οποια αρθρα απο τον τυπο θεωρουμε ωραια και θελουμε να τα μοιραζομαστε με την παρεα! Ας ξεκινησω εγω με ενα λιγο αστειο!

Αφορα τους καγκουρες και τα ειδη απο αυτους

Τιτλος αρθρου: Για τους καγκουρες Πηγη:http://www.4drivers.gr/
URL : http://www.4drivers.gr/gnomi/asxeto/ite ... oures.html

Αφορμή για το παρακάτω ήταν το πρόσφατο κομμάτι του Γιάννη Κωνσταντόπουλου για τον κάγκουρα του Λυκαβηττού – διαβάστε το εδώ.( http://www.4drivers.gr/driven/imoun-ki- ... ittou.html)

Τι είναι όμως ο κάγκουρας; Τι σημαίνει κάγκουρας; Διαβάζω –γιατί πού να τα ξέρω εγώ αυτά, πολιτισμένος άνθρωπος;– πως οι επικρατέστερες εκδοχές για την ετυμολογία της λέξης είναι δυο.

Η πρώτη προέρχεται απ’ αυτούς που παρακολουθούν κόντρες στον δρόμο. Χειμώνα. Οι οποίοι, μη μπορώντας ίσως να συμμετάσχουν οι ίδιοι, βάζουν λέει απ’ το κρύο; από αμηχανία; τα χέρια στις τσέπες και μισοσκύβουν θυμίζοντας καγκουρό.

Η δεύτερη θεωρεί ότι η λέξη γεννήθηκε πριν καμιά 20αριά χρόνια για να χαρακτηρίσει τους αναβάτες φτιαγμένων μικρών δικύκλων, παπιών κ.λπ., για τον τρόπο που κάθονται στη σέλα – στάση που σ’ εμένα τουλάχιστον θυμίζει περισσότερο γύπες, αλλά τέλος πάντων…

Υπάρχει και τρίτη εκδοχή. Δική μου. Αυτή στην οποία κατά κανόνα ανατρέχει όποιος βαριέται να ψάξει. Μια από εκείνες δηλαδή που θέλουν την ερμηνεία της λέξης “να χάνεται στα βάθη των αιώνων”.

Όπως και να ‘χει, ως κάγκουρα θα χαρακτήριζα αυτόν που τραβά (ή προσπαθεί να τραβήξει) την προσοχή είτε με τον τρόπο οδήγησής του, είτε με τη γενική του συμπεριφορά και εμφάνιση.

Κι εκεί που νόμιζα πως αυτό ήταν όλο και κλείσαμε το κεφάλαιο “κάγκουρες”, είπα να γκουγκλάρω τη λέξη μπας και ξεστραβωθώ και μπορέσω να σταθώ περισσότερο επάξια στην ακμάζουσα, άκρως απαιτητική, αυτοκινητική κοινωνική δικτύωση.

Ανακάλυψα λοιπόν, χωρίς ιδιαίτερη έκπληξη είναι η αλήθεια, πως ο κάγκουρας δεν είναι ένα είδος. Όχι, έχει και συνομοταξίες. Από κάθε άλλο παρά απειλούμενα με εξαφάνιση ευρισκόμενα είδη μάλιστα.

Να λοιπόν τι βρίσκεις, άμα είναι Κυριακή απόγευμα, βρέχει, δεν έχει μπάλα στην τηλεόραση –ούτε καν handball– και τα ποδηλατικά σου ρούχα είναι στο πλυντήριο.

Παραθέτω 10+1 μόνο από τις δεκάδες καγκουροκατηγορίες που είδα ότι υπάρχουν εκεί έξω. Όπου ήταν δυνατόν, κράτησα τις original περιγραφές, που βρήκα σε ανώνυμες πηγές στο διαδίκτυο (πού πάω κι ανακατεύομαι, το ξέρω). Αλλού τις διαμόρφωσα επί το κοσμιότερον.

1. Ο κοντρα-κάγκουρας…

Που συχνάζει στο ΣΕΦ, στη Μαύρη, στη Βούτα, στα Λιμανάκια. Ζει για να μαρσάρει στα φανάρια και για να τρώει τα λάστιχά του (και τον συμπλέκτη) ξεκινώντας. Του αρέσουν τα dragster και τα drift, ενώ δεν χάνει τεύχος από περιοδικά βελτιώσεων.

2. Ο καβουροκάγκουρας…

Που θα ‘θελε να ‘ταν κάγκουρας, αλλά δεν θέλει να χώσει και λεφτά. Έτσι, καταφεύγει σε λύσεις DIY, όπως στην προσθήκη αυτών των κατεβατών με τα αυτοκόλλητα βελτιωτών στη μπάντα του Accent, στην αφαίρεση “περιττών” εξαρτημάτων, όπως καταλύτες, καζανάκια εξάτμισης κ.λπ.

3. Ο Xmas Tree (ή πυγολαμπίδα)…

Που με μια εντυπωσιακής ευρηματικότητας και φαντασίας εναλλαγή φωτισμού μέσα-έξω κι από κάτω φαίνεται παντού και από παντού. Για extreme καταστάσεις, μαθαίνω, το ένα πιτσιλιστήρι του Cordoba πρέπει να είναι κόκκινο και το άλλο μπλε.

4. Ο van Gogh…

Που προσθέτει χρωματικές πινελιές όπως δίχρωμους προφυλακτήρες, ματ μαύρα καπό, διαφορετικού χρώματος προεκτάσεις φτερών κ.λπ.

5. Ο ραλλοκάγκουρας

Που συνήθως οδηγεί σαξόραλλο. Με τριάκτινο, “αγωνιστικό” τιμόνι, ένα μόνο μπάκετ (του συνοδηγού είναι το κανονικό, τα πίσω συνήθως λείπουν), πεταλιέρα αλουμινίου, πίσω ζώνες πιασμένες στο κάτω μέρος των εμπρός καθισμάτων (οπτικό roll-cage), στήλη με βελτιωτές στην πόρτα του οδηγού, μπουρί Χαλυβουργικής για εξάτμιση, κολώνα με barόμετρο, βολτόμετρο κ.λπ., ζάντα Ο.Ζ. άσπρη, πλαίσιο πινακίδας “BurnOut Outlawz Street Mag” και ύφος.

Ξεφυτρώνει στο “Ακρόπολις” και σέρνεται με τρία στις χωμάτινες κοπάνες.

6. Ο κουφοκάγκουρας…

Που έχει εγκαταστήσει ICE απείρων μεγαβάτ, σε ιδιοκατασκευή στο πορτμπαγκάζ, για ενισχυτές, subwoofers κ.λπ. για τις μοναδικές εκείνες στιγμές του καλοκαιριού όταν περνάει από παραλιακή καφετέρια. Οδηγεί συνήθως Civic χαμηλωμένο ή Ibiza Top Gun, με κατεβασμένο παράθυρο, οργανάκια με μπλε φωτισμό στην κολώνα, φραπεδιά πιασμένη εσωτερικά στη πόρτα, τσιγάρο στο στόμα και γυαλί από μαύρο, με το D&G να βγάζει μάτι.

Ενίοτε πάσχει από κώφωση.

7. Ο βλαχοκάγκουρας…

Που μπορεί να ‘ναι μεροκαματιάρης, αλλά ξοδεύει χιλιάδες για “βελτίωση” Corolla 30ετίας, νομίζοντας πως δημιουργεί κάτι ξεχωριστό. Σε αυτό συντελεί φίλος του “βελτιωτής” που ζει πουλώντας αέρα κοπανιστό – σε τέτοιους αφελείς.

8. Ο καμακοκάγκουρας…

Που έχει ως απώτερο στόχο το κονέ με το αντίθετο φύλο στην κίνηση, σε φανάρι, στο ΣΕΦ, στο Μπουρνάζι. Προωθεί την εικόνα του θλιμμένου χωρισμένου που ψάχνει για νέα αγκαλιά. Παραλλαγές του είναι ο καμακοκάγκουρας ο αμμώδης (για αποπλάνηση σε παραλία) και ο καμακοκάγκουρας ο βραχώδης (για αποπλάνηση σε Λυκαβηττό, Αττικό Άλσος κ.ά.)

9. Ο καγκουράκος…

Που είναι ο κάγκουρας στο ξεκίνημα της καριέρας του. Έχει ξεκινήσει να σακατεύει το αυτοκίνητο της μαμάς (συνήθως Golf 5πορτο με τάσια) με aftermarket προβολάκια ομίχλης και γραμμή απευθείας από τη μπαταρία για να είναι μονίμως αναμμένα (καγκουριά stage #1), και μπουρί σόμπας από το τελικό και πίσω (stage #2). Και τίποτε άλλο.

Θέλει να μαζέψει λεφτά για να γίνει κάποτε full-time κάγκουρας.

10. Ο Pai Mei κάγκουρας…

Που είναι παλιός κάγκουρας, με χρόνια εμπειρίας. Σπάει τα παπάρια των φίλων του (βλ. και καγκουράκος) για να γίνουν σαν κι αυτόν όταν μεγαλώσουν. Ο καγκουράκος τον έχει σαν Θεό, είναι ο δάσκαλος, ο sensei που γνωρίζει άριστα την τεχνική των 5 σημείων: εξάτμιση, λεντάκια, body-kit, χαμήλωμα, ICE.

11. Ο πάπιας…

Που προς τιμήν του, είπαμε, μπορεί και να δημιουργήθηκε η λέξη κάγκουρας. Οδηγεί στρογγυλοφάναρο 6βολτο παπί, χωρίς ποδιά για να χωράει το καρμπιρατέρ από φρεγάτα που έχει βάλει στο μοτέρ των 49 ή 72 κυβικών, βαμμένο μωβ ελεκτρίκ ή πράσινο λαχανί με στρας. Οι πιο γενναίοι το κάνουν 80άρι, αφήνοντας φυσικά τα φρένα μαμά (και μετά ψάχνουν για κολώνα μπας και σταματήσουν).

Οδηγεί με το αριστερό χέρι ανάμεσα στα μπούτια για να μην παγώνουν τα τέτοια του, και ακουμπάει στα μαρσπιέ με τις φτέρνες ώστε η μύτη του παπουτσιού να ξύνει άσφαλτο.

Για σφαιρικότερη ενημέρωση, τα παραπάνω διαβάζονται σε συνδυασμό με το Αργκό Ευαγγέλιο, του Θάνου Παπαδόπουλου, που μπορείτε να δείτε εδώ.