Αυτά είναι δυστυχώς για μια ακόμη φορά "να 'χουμε να λέμε", μέχρι να φτάσουμε στο μη παρέκει επιμνημόσυνο "να 'χαμε να λέγαμε"...
Και μακάρι να ήταν το μόνο θέμα, το πως είναι από μόνο του και πως στέκεται απέναντι στον ανταγωνισμό το κάθε μοντέλο της DS, σήμερα και αύριο. Εδώ που φτάσαμε κι όπως πάνε τα πράγματα, κάπου μεταξύ διαπιστώσεων-φόβων-ελπίδων, θα ξαναπούμε (και θα ξαναλέμε όλο) τα ίδια.
Ο καθένας με την προσωπική του θεώρηση και εστίαση στα πράγματα βεβαίως. Έτσι κι εγώ το χαβά μου, άιντε ξανά...
Ως προς τα του οίκου μας, τα πράγματα είναι μάλλον απλά και προδιαγράφονται και τραγικά στην περίπτωσή "μας", νομίζω...
Η Peugeot κοίταζε και κοιτάζει πρώτα το συμφέρον της και σέρνει αναλόγως το "χορό" μέσα στον δικό μας όμιλο, και είναι πολλά τα δείγματα ότι γι' αυτήν οι άλλοι δυο Γάλλοι συνέταιροι είναι πια μόνο επιμέρους οικονομικά μεγέθη για το συνολικό
δικό της ισχυρό μέγεθος μέσα στη συνεχώς διαμορφούμενη νέα κοινωνία της αυτοκινητοβιομηχανίας. Και στον διευρυμένο "χορό" της Stellantis που μέλλεται, ο έτερος ισχυρός και (πιό) ισότιμος εταίρος λόγω του κυρίαρχης θέσης της στον άλλο όμιλο θα είναι η Fiat.
Η Citroen, άγεται και φέρεται ήδη καιρό τώρα, προ Stellantis, και κατάντησε SUV-οκατασκευαστής με δυο μόνο μοντέλα μίνι και σουπερμίνι, που όμως όλως "περιέργως" την ανταγωνίζεται μέχρι ασφυξίας με όλα τα αντίστοιχα μοντέλα της (και ιδίως τα SUV) η "καλή" "αδελφή" (...ή μήπως μητριά;) Peugeot. Θεωρητικά, είναι ισότιμη και (η, άντε, δεύτερη) ισχυρή. Πρακτικά, για μένα και νομίζω και πολλούς άλλους, δεν είναι…
Η DS, προς το παρόν λόγω της ένταξής της στη μάχη της premium κατηγορίας, δεν χτυπιέται (...ή χτυπιέται;) άμεσα εκ των έσω στον παρόντα γαλλικό όμιλο, αλλά και αυτή σίγουρα καθοδηγείται και μάλιστα "περίεργα" στις επιλογές της. Για το όνομα που φέρει και (λέει ο "όμιλος" ότι) θέλει να πρεσβεύει με αντίστοιχης ποιότητας-πολυτέλειας-πρωτοπορίας σχεδιάσεις, μια πάει βήματα μπροστά και μια πίσω. Δεν μπορεί να το χωνέψει άνθρωπος που ασχολείται, γιατί π.χ. η Divine DS είναι φουτουρίστικο project και δεν βγήκε
χθες αντί του άουντι-με-σήματα-ΝτιΕς DS9... Θεωρητικά και πρακτικά, κατά κοινή παραδοχή, είναι η μάρκα που σχοινοβατεί του ομίλου, και ο (πιο) αδύναμος κρίκος του.
Η Opel/Vauxhall, ειδική περίπτωση, και ως το νεότερο μέλος, και ως brand name στην Ευρώπη, και ως πάτημα στη Γερμανία, έχει χώρο και στοργή.
Θέματα υπάρχουν και στον έτερο όμιλο που θα συνδιαμορφώσει τη Stellantis. Απλά (...ή όχι και τόσο απλά;), εκεί "κάτω" από την διευθύνουσα (...) Fiat, υπάρχουν πιο πολλά και πιο ισότιμα μ' αυτή πραγματικά ισχυρά μέλη, με κεφαλαιοποιημένη ιστορία που ήδη αξιοποιείται.
Η σπορ στην ψυχή και σχετικά προσιτή Alfa Romeo, που έχει τα μοντέλα της hot έως πάρα πολύ hot σε όποια κατηγορία παίζει και βγάζει γούστα και στους premium καταναλωτές. Η εξειδικευμένη Maserati, συνώνυμη των supercar χωρίς περαιτέρω αναγκαίες αναλύσεις. Η πολύ ειδικής περίπτωσης Abarth, που παίζει και ως τμήμα εξέλιξης και ως το σπορ παράσημο μοντέλων της Fiat και ως αυτόνομη μάρκα συνώνυμη του σπορ χαρακτήρα. Οι εξειδικευμένες Jeep και RAM που είναι συν τοις άλλοις και πολύτιμοι πρεσβευτές για (...και από!) την πολυπόθητη αντίπερα όχθη του Ατλαντικού.
Και υπάρχουν και τα λιγότερο ισχυρά μέλη, όπου ουσιαστικά η πιο ανίσχυρη είναι η πνέουσα τα λοίσθια Lancia με το ένα και μοναδικό γερασμένο μίνι στη γκάμα, παρατημένη, που την κλαίνε οι σελίδες της ιστορίας εδώ και χρόνια. Οι άλλοι δυο εξ Αμερικής, οι Chrysler και Dodge, ως γκάμες μοντέλων δεν συμβάλουν καθοριστικά και χρήζουν εκσυγχρονισμού, και θεωρητικά λογίζονται ανίσχυρες. Ωστόσο, η μεν πρώτη είναι ο εξ Αμερικής συναρχηγός, η δε δεύτερη κρατάει τον ρόλο του σπορ μέλους για την Αμερική, και σε κάθε περίπτωση και οι δυό τους είναι σήματα που σε πρώτο χρόνο (ίσως, ούτε σε επόμενο, τουλάχιστον και τα δύο ταυτόχρονα) δεν θα μπουν σε σενάρια απενεργοποίησης.
Και κάπου εκεί "γύρω", μην το ξεχνάμε, όλο και υπάρχει και η Ferrari. Τυπικά ανεξάρτητη τα τελευταία χρόνια, αλλά πάντα με άρρηκτους δεσμούς με τους υπόλοιπους Ιταλούς (κυρίως με τη Fiat, παρά τους πραγματικούς δεσμούς αίματος με την Alfa Romeo) και με συνεργασία μαζί τους, και μονίμως έτοιμη να συνδράμει σε εταιρικά σχήματα.
Υπάρχουν επίσης στα ντουλάπια και των δύο ομίλων, και κάμποσες άλλες μάρκες, από καιρό τελειωμένες και περασμένες στα κιτάπια της ιστορίας, Αλλά το "τελειωμένες" στην αυτοκινητοβιομηχανία είναι αρκετά σχετικό όταν ανά πάσα στιγμή μπορεί να εξυπηρετηθούν στοχεύσεις αγορών, και επιπλέον και στους δύο ομίλους υπάρχει εκατέρωθεν προίκα από συμμετοχές/θυγατρικές στην Ασία. Όλα αυτά, κι ας μη το δείχνουν κάποια, παίζουν ή μπορούν να παίξουν το ρόλο τους, κάποια στιγμή...
Εκτιμήσεις ειδικών στα επιχειρηματικά/οικονομικά, και λιγότερο ειδικών, εκτιμήσεις "απλών" ανθρώπων που ασχολούνται πολλά χρόνια με την αυτοκίνηση και έχουν γνώση της ιστορίας της και των "παιχνιδιών" κατά καιρούς, όλες συγκλίνουν στη βάσιμη πιθανότητα κάποιες από τις μάρκες να θυσιαστούν από το νέο υπερ-όμιλο. Και κάποιες εκτιμήσεις φτιάχνουν και σενάρια πως μπορούν να διατηρηθούν όλες οι μάρκες. Αλλά, η κυρίαρχη εκτίμηση, είναι η ψυχρή που περιμένει θυσίες, και άμεσα και σε βάθος χρόνου σταδιακά.
Οι θυσίες, σαφώς και περιλαμβάνουν τους ανίσχυρους των δυο ομίλων. Αλλά σαφέστατα, κανείς δεν μπορεί να αισθάνεται σίγουρος μέσα στη Stellantis, ούτε οι θεωρητικά ισχυρότεροι που βρίσκονται λίγο ή πολύ πιο πάνω στην πυραμίδα.
Οι καταστάσεις είναι πολυσύνθετες και οι συσχετισμοί πολύπλοκοι μεν, αλλά υπάρχουν και δεδομένα που είναι "κουκιά μετρημένα" δε.
Έχουν να παλέψουν για την επιβίωσή τους όλοι, και αυτό απαιτεί ελευθερία κινήσεων για την εξέλιξή τους, που κάθε άλλο παρά δεδομένη είναι μέσα στο "χωνευτήρι" Stellantis. Αλληλοσεβασμούς και ισότητες, κάτι τέτοια μάλλον τα ξεχνάμε, αυτά είναι για ..."ρομαντικούς", όχι για "τεχνοκράτες" και (αλλοτριωμένο...) κοινό του "νέου" κόσμου.
Και έχουν να παλέψουν, όλοι, μέσα σε έναν κλάδο που αλλάζει με ταχείς ρυθμούς, έχοντας μπροστά νέες τεχνολογίες και προκλήσεις, και μαζί αδυσώπητο ανταγωνισμό και από παλιούς και από νέους παίκτες, είτε ενταγμένους σε ισχυρά σχήματα ομίλων είτε (ακόμη, προς το παρόν) αυτόνομους καθαρά νεοφυείς των νέων τεχνολογιών.
Αλλά, υπάρχουν και τα δεδομένα, που προκύπτουν από όσα έχει διδάξει μέχρι στιγμής η ιστορία, και μαζί της η πραγματικότητα:
- Αν κρατάς ρόλο εταίρου με λόγο συν χώρο για αυτενέργεια, έχεις μέλλον. Αν είσαι σε "μαντρί" με "τσοπάνη" από πάνω, δεν ελπίζεις.
- Το "Όποιος φεύγει από το μαντρί, τον τρώει ο λύκος", είναι μια καλή μπαρούφα του "τσοπάνη" για να σε φάει αργά ή γρήγορα αυτός.
- Το "Δεν υπάρχει χώρος για πολλούς στο νέο κόσμο", είναι πολύ σχετικό, έτσι δεν υπήρχε και παλιότερα αλλά όλοι μετράν 100ετίες ζωής.
- Όσος και να είναι ο χώρος που υπάρχει, για πολλούς ή λίγους, δεν καθορίζεται από μανατζαραίους, καθορίζεται από το αγοραστικό κοινό.
- Όσο ισοπεδωτική κι αν είναι η χάι-τεκ "νέα τάξη", από μόνη της ούτε αυτή καθορίζει πόσος χώρος υπάρχει, αν
όντως ζεις δημιουργείς χώρο.
- Το πόσο ισοπεδωτική και χωρίς συναισθηματισμούς είναι η "νέα τάξη", και πόσο κοντά η εποχή των "αμέτοχων" χρηστών, είναι πολύ σχετικό.
- Η Stellantis δεν συγκροτείται για να αποτελέσει αυτή τη μοναδική μάρκα απαλείφοντας τις μάρκες-εταίρους, γιατί δεν έχει τέτοιους αντιπάλους.
Με αυτά τα δεδομένα, καλούνται και Γάλλοι και Ιταλοί και Αμερικανοί, να κρίνουν τι πραγματικά συμβαίνει, και να εξασφαλίσουν λόγο ύπαρξης και συνεπακόλουθα μέλλον. Και αυτό, δεν έχει να κάνει με τα πλαστικά των αυτοκινήτων που βγάζουν, ούτε με το που επικεντρώνονται "κυριούληδες" και "παπαγαλάκια". Που στο κάτω-κάτω, και οι "κυριούληδες" και τα "παπαγαλάκια", μπορεί να παίζουν (...και κατά το δοκούν και κατά τις εκάστοτε ανάγκες των "ισχυρών", παίζουν) εντεταλμένο ρόλο για να διαμορφώνουν αναλόγως το χώρο της αγοράς και τον κόσμο.
Έτσι όπως το βλέπω λοιπόν, και σίγουρα και πολύς κόσμος, θα ήταν μια πολύ καλή κίνηση να ανεξαρτητοποιηθούν κάποιοι από τη Stellantis, να δημιουργήσουν τον δικό τους όμιλο, και να προσπαθήσουν να εξασφαλίσουν το μέλλον τους.
Ρίσκο; Σιγά το (καινούργιο, και μοναδικό) ρίσκο, και μέσα στη Stellantis πάλι υπάρχει και μάλλον αυξημένο! Αν είναι να σβήσεις από το χάρτη, ας σβήσεις ένδοξα αυτενεργώντας στο πεδίο της μάχης του αέναου ανταγωνισμού, παλεύοντας να διατηρήσεις τα ιδανικά της μάρκας σου, κι όχι επειδή θα σου κλείσουν οι "από πάνω" τον διακόπτη.
Citroen,
DS,
Alfa Romeo,
Lancia, θα ήταν πολύ σοφό να εξέταζαν αυτή την κίνηση, και μακάρι να έχουν απομείνει κάποιοι πιστοί στους κόλπους και στα πόστα τους, και να εξετάζουν προοπτικές ανεξαρτητοποίησης με σκοπό να επιβιώσουν στα σίγουρα και κυρίως αξιοπρεπώς.
Σαν σχήμα, έχουν πολλές ευχέρειες για διακριτούς ρόλους ώστε να παίξουν δυνατά όλες οι μάρκες σε όλες τις κατηγορίες, και ίσως για την DS να υπάρχει η ευελιξία να παίξει και ως αυτόνομη και ως ευρύτερη γκάμα premium μοντέλων της Citroen. Σαν ιστορία και φιλοσοφία, είναι πολύ κοντά οι συγκεκριμένες μάρκες, και γίνεται να μη βάλει καμία προσκόμματα και όρια στην άλλη. Σαν δυνατότητες πρωτοπορίας και τεχνολογίας αιχμής, έχουν άπειρες, και αποδεδειγμένα βάσει DNA και της ιστορίας τους καθεμιά, και βεβαίως οι εποχές πια τους δίνουν όσα εφόδια θελήσουν αρκεί να φροντίσουν να εξασφαλίσουν το κατάλληλο ανθρώπινο δυναμικό.
Λόγο ύπαρξης και δυνατότητα ύπαρξης έχουν, αντέχοντας και υπερισχύοντας μέσα στον ανταγωνισμό; Σίγουρα, ναι!
Με βασικό πρωταρχικό στόχο την πατρώα τους Ευρώπη, συν την Ασία και τη Νότια Αμερική, κι έχοντας ήδη τις άκρες τους και ισχυρά πατήματα των Γάλλων στην Ασία και Αφρική, αλλά και στη Νότια Αμερική και των Γάλλων και των Ιταλών. Ιστορία και κοινό (ενεργό και σε αναμονή) έχουν σε αφθονία στην Ευρώπη, και σε πολύ καλή βάση για μια καλή νέα αρχή οπουδήποτε εκτός Ευρώπης.
Και δεν θα έχουν και ανάγκη να σκέφτονται το πως+πότε θα επεκταθούν και στη Βόρεια (βλ. ΗΠΑ-Καναδά) Αμερική. Και το "πως", και το "πότε", θα είναι στο χέρι τους, αναλόγως πόσο καλά προγραμματίσουν και πόσο επισπεύσουν. Δεν χρειάζεται απαραίτητα να έχουν στον όμιλο και κάποια παραδοσιακή των ΗΠΑ μάρκα για να πατήσουν και να δραστηριοποιηθούν εκεί, αρκεί να έχουν να προσφέρουν στο αγοραστικό κοινό της Βόρειας Αμερικής ποιότητα+γκάμα+πρωτοπορία. Και υπάρχουν και εκεί παίκτες να βολιδοσκοπήσουν για συνέργεια, και δεν είναι απαραίτητα οι τωρινοί της Stellantis, ούτε απαραίτητα μόνο άλλοι γνωστοί ιστορικά, από νεοφυείς στην αιχμή της τεχνολογίας άλλο καλό πια και εκεί πέρα.
Και η Citroen και η Alfa Romeo και η Lancia, έχουν μέχρι σήμερα πολλά διδάγματα από το παρελθόν τους, και πολλά χειροπιαστά δείγματα από το παρόν, ώστε να μην ελπίζουν σε τέτοιους ομίλους σαν τη Stellantis. Να είσαι μέσα σε τέτοιες "οικογένειες" χωρίς να ορίζεις τη ζωή σου, και να ελπίζεις να σε σώσουν/αναστήσουν οι άλλοι αν/όταν χρειαστεί, σημαίνει σίγουρο θάνατο κάποια στιγμή. Τον απέφυγαν στο παρελθόν, αλλά δεν σημαίνει ότι θα τον αποφύγουν ξανά.
Αν τα αξιοποιήσουν τα διδάγματα, και έχουν αυτοεκτίμηση, θα τους βγει σε καλό τους. Αν όχι, σε κακό τους, και καληνύχτα...
(Ξέσπασα, κι εγώ! Και ήταν και πολύ καιρό μαζεμένα! Ίσως κάποιοι θεωρούν ότι είναι κουβέντες για χρόνια πριν... Μήπως όμως, δεν είναι;!
)